Elke ochtend start mijn baasje met een liedje. Ze kijkt naar buiten en neuriet of mompelt een liedje wat past bij het weer van die ochtend. Je begrijpt dat ik al vele variaties op regenliedjes heb gehoord de laatste tijd. “Raindrops keep falling on my head”, “It’s raining again” of “zachtjes tikt de regen tegen het zolderraam”. Echt elk lied is voorbij gekomen als zij haar laarzen aantrok en ik mijn blote pootjes weer in het water zette.
Nou ben ik niet bang voor een beetje water. Ik zwem graag en modder is geweldig. Maar wel op mijn voorwaarden. Dat zwemmen doe ik alleen in de zomer, als ik het warm heb en die modder, tja, daar rol ik het hele jaar wel in, maar alleen als ik het wil. En daar ging het fout deze week.
Sinds we verhuisd zijn, fietsen baasje en ik ‘s ochtends naar het uitlaatterrein. Baasje op de fiets en ik er naast, lopend. Het is niet mijn grootste hobby maar oké, ik loop rustig, zonder te trekken naast de baas. Zolang het niet eindeloos is, lees; meer dan 5 kilometer, onderga ik het fietsen als iets wat moet en wel oké is. Tijdens het fietsen ligt de riem losjes in baasjes rechterhand. Ik verblik of verbloos niet als er een kat voorbij schiet of een Chihuahua weer brullend de weg over rent. Ik loop gewoon gestaag naast de fiets, verder niets.
Maar ja, het heeft geregend. En niet een klein beetje. Zoals jullie ook gemerkt hebben kwam de regen wel heel vaak, heel fel naar beneden, met als gevolg dat het water niet overal meer weg kon. Zo ook op verschillende fietspaden in mijn dorp. Hele steegjes, brandgangen en weggetjes stonden blank. Geen probleem zou je denken voor een boxer die van water houdt. Dan ben je dus vergeten dat ik alleen van water hou als ik er zelf voor kies. Die enorme plassen op de weg, die vermijd ik dus als de pest. Water van boven is geen probleem maar water van onderaf, terwijl je niet kan zien hoe diep het is, nee, daar trap ik niet in.
Wat doet mijn baasje dan op de fiets als zij zo’n grote waterplas tegen komt? Houdt zij dan rekening met mijn wens om er om heen te lopen? Nee, ze zet nog een tandje extra bij op de fiets, neemt een aanloopje, trekt haar knieën op, steekt haar voeten in de lucht en roept keihard “Whieehieeee” terwijl ze door zo’n plas scheurt. En ik, arme boxer, krijg dan zo’n vloedgolf over mij heen en tegen mij aan. Baasje vindt dat grappig, ik moet er niet om lachen.
Na drie keer op één dag af gehoosd te zijn geworden toen ik braafjes naast de fiets liep, was ik het zat. Mijn vachtje was bijna niet meer droog te krijgen. De plakken modder en viezigheid bleven gewoon kleven op mijn mooie witte bef. Dus vandaag, vandaag, heb ik maatregelen genomen. In de verte zag ik weer zo’n grote donkere waterpoel opdoemen op het fietspad. Ik voelde mijn baasje al weer tempo maken. Ze jutte mij op. “Kom op Drop, rennen! We gaan er dwars door heen.” Haar knieën had ze alvast ingetrokken, haar voeten hingen ter hoogte van het stuur. De linkerhand zat op het handvat, de rechterhand omklemde mijn riem. Ik hoorde haar stem al omhoog gaan. De “whiieeehieee!” lag op het puntje van haar tong. Op het moment supreme, midden in de plas, trok ik naar rechts. Een forse ruk aan de riem. Mijn volle gewicht gooide ik opzij, in de hoop op een droog stukje berm te kunnen komen zodat ik niet weer, voor de zoveelste keer, overspoeld zou worden door stinkend rioolwater. Met een laatste ruk belandde ik op een zompig stukje gras. Mijn baasje daarentegen, met maar 1 hand aan het stuur en haar benen in de lucht, had grote moeite om haar evenwicht te bewaren. In plaats van “whiiieehiee” werd het nu een paniekerig “Whooohoo!” In een wanhopige poging om op de fiets te blijven zitten en niet zijwaarts in de modder te belandde, zette ze haar waterdichte laars aan de grond, midden in de plas. De vloedgolf, ontstaan door haar fiets, klotste knie hoogte zo haar laars binnen tot aan het grote teen. Haar keurige blauwe broek en haar net gewassen jas kregen spontaan zwarte modder vlekken en met haar zo netjes gekapte witte haar belandde mijn baasje voorover in de struiken waar ze vast kwam te zitten tussen de takjes en bladeren.
Ik denk dat we voorlopig niet meer gaan fietsen 😉
0 reacties