Fotoshoot

De auto was volgeladen met kleden, kerstballen en een kerstpak. Mijn baasje was helemaal opgewonden. Al weken gonsde het van de geruchten… er komt een fotoshoot op de boxerclub, met een echte fotograaf. Het wordt een kerstfotoshoot zodat de foto gebruikt kan worden als kerstkaart, te versturen naar vrienden en familie. Dat is nogal wat. Dat is eigenlijk heel bijzonder. En vanavond, ja vanavond was het zover.

Ik had mijzelf nog een flinke wasbeurt gegeven. Even de tenenkaas weg geknabbeld en mijn private delen geïnspecteerd want zeg nou zelf, als je op de foto gaat, dan moet je er toch op je best uit zien.

Het weer zat helaas niet mee. Aangekomen bij de club kwam de regen met bakken naar beneden. Ik blijf wel in de auto zitten, baas, totdat het mijn beurt is om te schitterend op het doek. Ik ga toch echt niet in de regen staan wachten, dan is heel mijn kapsel naar z’n grootje, riep ik nog naar mijn baasje.

Ondertussen was mijn baasje druk bezig met het ophangen van doeken in de zeecontainer waar normaal gesproken de behendigheid spullen in opgeslagen staan. Kyra, het baasje van Mini-me, had zelfs een hele kerstboom van huis meegenomen en nog honderd andere kerst attributen om de sfeer te verhogen. Zelfs ballen met hondenkoekjes kregen een plekje aan de wand. Zo mooi heeft de container er in geen jaren uit gezien.

In de auto poetste ik mijn snorharen op. Ik tuitte mijn lipjes in de achteruitkijkspiegel en veegde de laatste spetters modder van mijn tenen af. Ik was namelijk van mening dat als je op een kerstfoto komt te staan, dat je er dan chique, vol glitters en glamour uit moet zien. Kerst is namelijk het feest van licht. Dus ik ga zo meteen stralend in de camera kijken.

Toen het mijn beurt was voor een prachtige foto, liep ik opgewonden over het parkeerterrein naar de ingang van de boxerclub. Ben er klaar voor, kom maar op. Ik glim als een hondenl.. in de maneschijn. Bij het terras aangekomen lagen er op de tafel en de banken verspreid wel 20 soorten kledingstukken die ik, als hond, aan kon doen. “Om de feestvreugde te verhogen” riep mijn baasje. En eerlijk gezegd, toen had ik al op de rem moeten trappen. Ik had op dat moment al moeten aan zien komen dat dit niet de fotoshoot ging worden die ik in gedachten had. Ik ken mijn baasje al lang genoeg zou je zeggen, maar toch… Ik ging er nog steeds van uit dat deze foto zou draaien om mijn innerlijke kracht en mijn uiterlijke schoonheid. Om mijn perfect gepositioneerde flaporen en om mijn geweldige opbollende wangetjes.

“Je mag kiezen Drop, welk pakje wil je aan”, zei baasje nog, terwijl ik verbouwereerd stond te kijken naar een rendierpak, een sneeuwkoninginnejurkje van wit bont, een kerstmannenoutfit en een pyjama in sneeuwvlokkenmotief. Het is prachtig allemaal en de kleuren passen perfect bij mijn bruin gestroomde lijfje maar dat is niet het punt. Ik dacht dat ik naakt op de foto mocht, zodat mijn spieren extra goed zouden uitkomen.

Terwijl ik nog aan het kijken ben naar al die kleuren en bonte mengeling van kerstkleren, voel ik een kleedje over mijn rug glijden. De handen van mijn baasje zetten het pakje handig vast met klittenband onder mijn buik. Ik heb geen idee hoe ik eruit ziet want ik kan mijn nek niet zo ver draaien. Op mijn kop hangt een soort pet. Het voelt wel lekker warm. Samen met mijn baasje wandel ik naar de container, ondertussen dagdromend over mijn stoere vliegenierpak, brandweerpak of verkleed als hoofd van de politie. Dat zie ik nog wel zitten. Ik ga voor mannelijk en sexy, zodat ieder teefje die mijn kerstfotokaart krijgt toegestuurd niets liever wil om mij in haar pootjes te nemen.

In de container ga ik staan op het groene kleedje. Ik let op de aanwijzingen van de fotograaf. Want ik wil er natuurlijk perfect op staan. Ik draai en wiebel om mijn beste kant te laten zien. Want dit jaar steel ik de show.….. in een kalkoenenpak…. Zucht…. Diepe , diepe zucht…