Jarige Job, euhhh Drop

Jarige Job, jarige Drop, geen idee wat mijn baasje daar nou mee bedoelde. Nou, daar kwam ik dit weekend wel achter. Jarig zijn is slopend. Jarig zijn maakt je jaren ouder van vermoeidheid. Jarig zijn is gelukkig maar één keer per jaar. Ik denk niet dat ik het vaker kan overleven. Tjonge, Jonge, jarig zijn, misschien dat ik volgend jaar een keertje oversla.

Het begon al vroeg met een hoedje op mijn koppie. Want jarig zijn betekent een feestmuts op, begreep ik van mijn baasje. Sta ik daar, met zo’n achterlijk papieren puntmuts op mijn poezelige hoofd om half 8 ‘s ochtends. Voor de foto, riep mijn baasje, Alles voor de foto. Je begrijpt dat ik daarna de muts vakkundig heb gesloopt. Je zet ‘m de volgende keer maar zelf op je bolle toet, baas. En dan wel even het elastiekje laten schieten zodat je velletje er tussen komt. Dan voel je je echt jarig op de vroege ochtend.

Gelukkig mocht ik zonder muts naar het uitlaatterrein. Ik heb het direct aan mijn vriendinnen verteld. Aan Djoeke, aan Milou en aan Nora. Let op, wordt niet jarig want met een beetje pech versieren ze ook nog je mand met ballonnen. En dan zul je net zien, dat als je in slaap dreigt te vallen, dat er dan eentje klapt. Nare gewoonte, ballonnen in huis. Ik hou van stevige ballen, waar je je tanden in kan zetten. Niet van die slappe dingen met een tuutje eraan die ontploffen op het moment dat mijn harige onderkin in de buurt komt.

Gelukkig kan ik altijd steun vinden bij mijn harem. We hebben heerlijk samen gerost en gesjeesd. Niet dat ik moe ben na anderhalf uur worstelen, rennen en zwemmen, maar gezellig vind ik het wel. En vlak voordat ik naar huis ging, fluisterde Milou in mijn oor. “Ik kom straks op je feestje, hoor Drop. Ik heb mijn zwembroek al klaar en ik word toch thuis gebracht? Ik schudde even met mijn hoofd. Milou is nog nooit in mijn tuin geweest. Wat zou ze toch bedoelen met een feestje, zwemmen en een taxi weer terug?

Ik heb de vragen maar even geparkeerd want thuis gekomen lagen er vier nieuwe speeltjes op een rij in de tuin. “Voor jou Drop, omdat je jarig bent” zei mijn baasje. “Je mag kiezen”. Kiezen, kiezen, ik wil ze gewoon alle vier maar het liefste nog de bal die lijkt op de bal die ik al heb, maar dan in een ander kleurtje. Zo vertrouwd. En zo worstel ik de ochtend door met een skippybal, een paardenbal, een kubusbal en een nieuwe fluf. Ik werd er zo opgewonden van dat ik af en toe in het pierenbadje moest duiken om af te koelen. En had ik je al verteld dat ik extra vlees kreeg door mijn brokken? Ik wist echt niet wat mij overkwam. Nieuw speelgoed, extra eten en dan ook nog Milou. Want ze kwam inderdaad op visite, in mijn tuin, met een kadootje. We zijn samen in het badje gaan zitten, zo warm hadden we het van het vele spelen. Er stond geen bloemetje meer overeind in de perkjes . We hadden alles vakkundig en totaal niet subtiel gesloopt. Maar ja, omdat ik jarig was, zei mijn baasje er niets van.

Het is vijf uur ‘s middags, de visite is weg, de tuindeuren zijn dicht gegaan omdat het begint te regenen. Ik lig eindelijk op mijn kussen als baasje besluit om nog even naar de supermarkt te gaan voor de laatste boodschappen. Zonder mij. Op mijn verjaardag. Mij achterlatend.

Dus ik heb haar ook een kadootje bezorgd. Ik heb al die extra vleesjes, de brokken, het gras, het botje en de slokken water keurig uitgespuugd op het enige kleed wat in huis ligt. Voor jou, baas, omdat ik jarig ben. Want jarig zijn, is voor iedereen vermoeiend en misschien voor het baasje nog wel het meest.