En dan komt dat appje. Hij is er niet meer. De stilte is oorverdovend. Ik weet niet wat ik moet antwoorden. Er zijn geen woorden voor om terug te sturen. Max, “onze” senior, “onze” grapjes, die tot zijn laatste week genoot van het rennen op het veld, die Max is er niet meer. Het baasje en vrouwtje, de mensenouders van Max, hebben de meest moeilijke maar ook moedigste beslissing genomen om hun hond in te laten slapen. Wat een verdriet.

Op het moment dat je een hond krijgt, weet je dat er ook een moment van afscheid nemen komt. Je geniet van de pup, je moppert met een glimlach om je puber en je gedijt goed met een volwassen hond in huis. Elke fase heeft zijn bijzondere momenten. En voordat je het weet, vliegen de jaren voorbij en komt het einde in zicht. En ondanks dat je het weet, je kan je er nooit genoeg op voorbereiden.

Zijn geluidjes, zijn ochtendritueel, zijn streken en en zijn gewoontes. Het zit gewoon verweven in je systeem. Ik heb het bij mijn vorige honden wel eens beschreven als fantoompijn. In de dagen, zelfs weken na het overlijden van mijn honden, hoorde ik nog hun voetstappen op de vloer in de woonkamer. Rationeel wist ik dat het niet kon. Gevoelsmatig wilde ik eigenlijk nog geen afscheid nemen en bleven mijn hersenen in de stand van hoop. Misschien misschien was hij er toch nog…

Maar aan elk leven komt een eind. Ook aan die van Max. En wat een geweldig leven heeft hij gehad en wat heeft hij veel gegeven. Max was een hond met een groot hart voor mensen. Iedereen werd even enthousiast begroet. Groot, klein, dik, dun, Max discrimineerde niet. Hij kwijlde gewoon iedereen onder met zijn enorme lieve sloeberbek. Hij was wat selectiever naar soortgenoten maar over het algemeen was hij ook voor andere honden een grote vriend. Max grootste talent was zijn vertrouwen in zijn baasjes. Vooral zijn vrouwtje mocht alles met hem doen. Max vond alles goed, leuk en prima. Zo kwam ik Max met regelmaat tegen in een cowboypak of verkleed als een vis. Max deed hindernisparcoursen samen met zijn vrouwtje. Ik zie hem zo zitten in de kruiwagen. Zijn vrouwtje had drie weken later nog spierpijn van het voortduwen, want Max was geen kleine jongen. Maar hij zat stoïcijns in de kruiwagen om als een koning rond gereden te worden. Max deed ook mee met speur- oefeningen en body balance. Eigenlijk was er niets waar hij niet voor te porren was. Op het behendigheidsterrein was Max volledig thuis. Pas na vier “ere” rondjes over het veld, stonden zijn oren in de stand van luisteren. Ondanks dat het lopen steeds slechter ging, hij steeds vaker sleepte met zijn achterpoten en hinkte met zijn voorpoten, ondanks alle pijn en ongemakken, kreeg hij vorige week nog zijn gekke vijf minuten op het veld. Zijn veld, waar hij zo graag kwam.

Max, we zullen je missen, je streken en maar vooral je liefde. We wensen je baasjes heel veel sterkte toe.

Namens boxer Kringgroep Utrecht, Saskia


9 reacties

Max de Goede · 14 april 2021 op 15:22

Denk aan de vorige honden van ons die ook zijn inheslapen

Tanja · 14 april 2021 op 10:32

Wat zal je een leegte achterlaten lieve Max!
Moge de vele mooie herinneringen de pijn op den duur verzachten. Wat je in je hart bewaard verlies je nooit!
Veel sterkte Kyra en Harry

Jolanda van Valkengoed · 14 april 2021 op 08:44

Wat een kanjer was je Max! ❤️ Ik ben blij dat ik je mocht leren kennen, want wat hebben we veel van je geleerd. En door jouw is de vriendschap met je lieve vrouwtje ontstaan. Als pup, puber, adult en senior je was speciaal. Je streken, verkleedpartijtjes en liefde voor je baasjes!
Tot ziens Max, we gaan je missen, RIP ❤️

Gonny en Gerard · 13 april 2021 op 22:37

Ik denk aan de dag dat Max met Vitanie aan het spelen was in de tuin van pap en mam. Wat hadden ze een lol samen. Papa vond het wat minder geslaagd….het grasveld was mooi omgewoeld.
Lieve Max, het is fijn voor jou dat je geen pijn meer hebt maar superverdrietig voor je bazin en baas.
Rust zacht. En Kyra en Harry, heel veel sterkte.
Liefs xxx

Marlou · 13 april 2021 op 22:19

Wat ontzettend lief geschreven, Saskia. Max wat ga je gemist worden. Vorige week nog zo van je genoten. Je was altijd blij, je hebt zoveel gegeven. Voor altijd in gedachten. Rust zacht lieve vriend.

Tineke · 13 april 2021 op 22:14

Ah wat verdrietig!
Wat zullen we je gaan missen op het veld.

Hanneke · 13 april 2021 op 22:00

Ach….wat verdrietig. Maar wat een mooi eerbetoon voor deze oude vriend. Maximaal.
Xxx

    Mary · 13 april 2021 op 22:54

    Wat een mooie en herkenbare woorden.

    XoXo
    Mary

      Tanja · 14 april 2021 op 10:32

      Wat zal je een leegte achterlaten lieve Max!
      Moge de vele mooie herinneringen de pijn op den duur verzachten. Wat je in je hart bewaard verlies je nooit!
      Veel sterkte Kyra en Harry

Laat een antwoord achter aan Tineke Reactie annuleren

Avatar plaatshouder

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *