De liefde is niet altijd wederzijds

Dat ik veel van teefjes hou, dat weten jullie nu wel. Ik heb vele vrouwen in alle maten en soorten en ze zijn mij allemaal even dierbaar en sommigen iets meer dan anderen 😉

Maar er zijn ook mannetjes die ik heel leuk vind. Meestal zijn dat de gecastreerde mannetjes die bij mij in de smaak vallen. Daar probeer ik dan mee te stoeien. Ik gooi mijn billen tegen mijn vriend, sla met mijn voorpoten op de kop en daag uit door allerlei bokkensprongen te maken. In de hoop dat de ander mee gaat in mijn spel.

Eén van mijn vrienden, waar ik echt heel gek op ben, is Bink. Bink is een grote pluizenbol. Geen idee wat voor een soort ras, maar ik vind hem te gek. Zodra ik hem zie, ga ik los. Ik stuiter en spring, ik duw en ik gooi mijn schouder tegen zijn lijf. Ik heb bijna zelfs de neiging om Bink te kussen.

Op deze mooie lente dag heeft mijn baasje mij naar het bos gefietst. Het is te warm om het hele stuk te lopen dus zowel de heen als de terugweg ga ik dan in de fietskar zodat ik nog genoeg energie over heb om in het bos te ravotten. Als een koning in mijn eigen koets laat ik mij dan vervoeren. In het bos aangekomen, spring ik door de slootjes heen, sleep ik met stokken en snuffel ik aan alle plantjes en struiken. We zijn bijna aan het einde van het bos beland. Baasje loopt naast de fiets en ik hobbel een beetje rond de kar. Zal ik er alvast inspringen of wacht ik nog een momentje?

Dan zie ik ‘m staan. Bink, in zijn volle glorie met zijn oranje achtige vacht in het ochtendlicht. Hij glimt en glanst, mijn hartje slaat een slagje over. Ik ren naar hem toe en ik krijg direct een snauw. Nou laat ik mij niet meteen ontmoedigen dus ik gooi er nog een schepje boven op. Bink gromt, grauwt en snauwt van zich af. Ik ben perplex. Bink is toch mijn vriend? Waarom wil hij dan niet spelen? “Hij is moe Drop, ook Bink heeft het warm met dit weer. Laat hem maar met rust” zegt mijn baasje. Maar ik er niets aan doen, het gevoel is groter dan mijn zelfbeheersing, dus ik ram mijn poten op het hoofd van Bink. Een zwaar gebrom komt uit het lijf van mijn vriend. Ik neem wat afstand en geef Bink de ruimte.

Dat laatste was misschien geen goed idee. Door de afstand die ik neem van Bink, ben ik ook iets verder weg van mijn koets. Het is duidelijk dat Bink een leuke stoeipartij niet ziet zitten vandaag. Van zijn gegrom en gegrauw ben ik niet echt onder de indruk. Waar ik wel diep onder de indruk van ben, is de volgende actie van Bink. Zijn tactiek is meedogenloos. Bink kijkt mij voor de laatste keer aan. Zijn hele blik zegt “Rot op Drop, niet nu, niet vandaag, ik ben moe, heb het warm en wil naar huis.”

Dan, met een sierlijke sprong, springt Bink in mijn fietskar. Zonder blikken en zonder te verblozen neemt hij mijn fietskar in beslag. Op zijn dooie akkertje zit hij daar te zitten. Bij elke poging die ik doe om dichterbij te komen, laat hij heel duidelijk weten dat het niet de bedoeling is om de kar te delen. “Ga jij maar lopen Drop, je hebt nog energie genoeg over. En baasje van Drop, je rijdt toch wel even langs mijn huis, toch? Zet me daar maar even af!”