De bokswedstrijd

Voor de wedstrijd van het seizoen, de wedstrijd waar iedereen naar uit keek, vanavond bij de Boxerclub Utrecht! In de ene hoek van de ring staat regerend wereldkampioen, lichtgewicht maar met een zwaar gemoed Droppie van Boranka in de mooie leeftijd van 4 jaar. In de andere hoek de uitdager van deze avond, het aanstormende talent en slungel van het jaar, met een stralende glimlach op een bekkie vol wisselende tanden, Ollie D Dommel met de respectievelijke leeftijd van 5 maanden.

Tromgeroffel…..

En de eerste ronde gaat van start.

Ollie D Dommel stormt het veld op, niet gehinderd door enige kennis van zaken. Al hupsend en springend richting de tegenstander, de gevaarlijke en doorgewinterde boxer Drop. Onbevangen en onbevreesd gooit Dommel zijn charmes in de strijd. Hij tikt Drop aan met zijn achterste en draait om hem heen. Welke tactiek past Droppie toe? Slaat hij in de eerste ronde Dommel al knock out of laat hij hem nog even zijn gang gaan? En ja hoor, geheel tegen de regels van een bokswedstrijd in negeert Drop Dommel. Kont naar hem toe en geen oogcontact. Dat is toch geen wedstrijd mensen. Zo kan het toch niet. Maar Drop is onvermurwbaar. Hij verblikt en verbloost niet. Drommel krijgt geen kans Drop uit zijn tent te lokken. Dan gaat de bel, einde van de eerste ronde.

Beide honden gaan terug naar hun verzorgers. Er worden bemoedigende woorden gesproken. “Toe maar Dommel, zoek ‘m op, maak ‘m gek, die ouwe”. En vanuit de andere hoek klinkt “Hou je in, ga voor de lange adem, dat jong stuk vreten wordt vanzelf moe en dan heb je gewonnen.”

De bel voor ronde twee.

Opnieuw neemt Ollie D Dommel het voortouw in deze wedstrijd. Zijn hele lijf gooit hij inmiddels in de strijd. Zijn bek gevaarlijk dicht bij de oren van Drop. Naar links, naar rechts, Dommels voetenwerk is licht en luchtig. Hij lijkt dit nog wel even vol te houden. En wat doet Drop? Niets, mensen, geen reactie, geen knipoog, geen staredown. Waar is die speelse boxer gebleven, die stoere viervoeter die iedereen kan platleggen als het nodig is? Maar wat zien we daar, de eerste irritatie is zichtbaar bij Droppie, hij draait zijn kop weg uit de buurt van de druktemaker, een lichte trilling in de bovenlip volgt, een zacht gegrom komt uit de keel. De bel gaat, te vroeg. Ook ronde twee is onbeslist geëindigd.

De honden maken zich op voor de derde en laatste ronde van deze avond. Daarna moet het veld leeg gemaakt worden voor alle cursisten. Nog even snel een slokje water en een klein plasje. De bel gaat opnieuw. Het gevecht gaat weer beginnen.

Dommel verandert van aanpak. Geen gespring, gehups of dansje over het gras, geen aandachttrekkerij om een reactie uit te lokken. Nee, Dommel gaat regelrecht over tot een directe confrontatie. Hij kust Drop vol op zijn platte bakkes. Dat kan Drop toch niet over zijn kant laten gaan, nu moet hij toch reageren. Drop aarzelt, Dommel doet een poging om met zijn tong de amandelen van Droppie te kietelen. Dan draait Drop zijn kop weg en met een zwaai komt de rechtervoorpoot naar voren. Hij gooit zijn lichaam in de strijd. Ondanks dat Drop geen zware boxer is, weegt hij zeker een aantal kilo’s meer dan deze kleine slungel. De poot krijgt vaart en met een welgemikte klap belandt de voorpoot op de linkerkant van de wang van Dommel. Gaat hij nu neer? Is het gedaan met de kleine man? Een ijselijke kreet komt uit het bekkie van de uitdager, een sliertje kwijl met een straaltje bloed. De laatste hoektand die nog vast zat in een mond vol wisselende tanden, is vakkundig uit het snoetje van Dommel getikt.

Het gevecht is over.

Dommel heeft eieren voor zijn geld gekozen en zoekt nu steun bij zijn begeleider. Drop loopt waggelend het terrein weer af. Weer een jaar King of the Club. Wie is de volgende uitdager?