De Beroepskeuze

Wat wil je later worden? Die vraag wordt al vroeg in een mensenleven gesteld. Kleuters roepen al snel “piloot”of “juf’ en stippelen op die manier hun toekomst uit. Drop is de kleuterfase al voorbij en heeft nog geen idee. Hij huppelt het leven door alsof elke dag een feestje is. Toekomst? Daar maakt hij zich niet druk om. Drop leeft van maaltijd naar maaltijd, van wandeling naar wandeling. Van knuffel naar kus. Toch wordt het ook voor mijn hond langzaam tijd om na te denken over zijn levenspad.

Zoals elke jonge dwaas wil Drop topvoetballer worden. Elke dag is hij te vinden op het trapveldje met zijn grote rode bal. Hij doet aan hooghouden, oefent kopballen en de snelle sprint. Hij heeft er duidelijk plezier in maar een toptalent, naahhh, hij gaat er zijn boterham niet mee verdienen.

Behendigheid dan? Hij oefent elke week, maar er zijn snellere honden, wendbare honden, talentvollere honden. Niet erg, hoor. Ook een hond mag een hobby hebben en niet elke hobby kan uitgroeien tot een verdienmodel.

Waar is Drop dan wel goed in? Is het een echte waakhond of zou hij dat kunnen worden? Helaas, helaas, hij kan goed blaffen maar maakt geen onderscheid tussen goed- en slecht volk. Daarnaast blaft hij eerst en likt daarna de oren uit van iedereen die het pand betreed. Dat is misschien ook niet handig.

Drop’s neus is ook niet echt geschikt voor de betere snuffel, zodat hij een douanehond kan worden. Hij maakt geen onderscheid tussen blauwe kaas of leverworst. Als het eetbaar is, dan gaat het in zijn bekkie, ruikt het te gezond, dan spuugt hij het weer uit. Nee, het enige wat mijn hond echt goed ruikt, zijn loopse teefjes.

Piekerend over de vraag hoe Drop zijn steentje kan bijdrage aan ons gezin, loop ik met hem naar de dierenwinkel. In Drops lievelingsbal, die rode, zit een flinke scheur. De bal is van Kong, een hondenspeelgoedmerk, welke onverwoestbaar moet zijn. Niet stuk te krijgen. Dus Drop heeft er een gat in geknaagd. Gisteren nog, terwijl ik de bal een flinke schop wilde geven, bleef de punt van mijn schoen steken in het gat. Voordat ik het in de gaten had, was ik uit balans. Ik belandde op mijn billen met de rode bal muurvast om mijn tenen gevouwen. Levensgevaarlijk. Dus heb ik bij de dierenwinkel een nieuwe bal besteld, een ander type, ander materiaal. De eigenaar van de dierenwinkel overhandigt mij Drop’s nieuwe bal. “Ik heb het nagevraagd, dit is echt onverwoestbaar”, zegt de winkelier. “De vertegenwoordiger van Kong heeft deze bal speciaal voor Drop meegenomen. Als hij de bal binnen een week sloopt, dan krijg je gratis een nieuwe.

Drop staat inmiddels op zijn achterpoten, zijn voorpoten heeft hij op de toonbank gelegd. Hij wacht geduldig op zijn bal. Terwijl zijn staartje als een propeller ronddraait, haalt hij met zijn voorpoot de bal naar hem toe. Zorgvuldig haakt hij zijn hoektand in het handvat van de bal. Als een kind in de snoepwinkel, stuitert Drop met zijn nieuwe speeltje richting de uitgang. “Kom op, Drop, nog even langs de markt en dan mag je in de tuin spelen met de bal”. Nog geen tien minuten later, sta ik op de markt. Drop legt de bal op straat, vlak voor mijn voeten. Ik kijk naar Drop en naar zijn bal. Dan kijkt Drop naar mij.

Met mijn telefoon maak ik een foto van de bal en stuur die naar de eigenaar van de dierenwinkel. Onder de foto zet ik de tekst … 10 minuten en nu al gesloopt.

De eigenaar appt mij terug… Wat denkt Drop van een baantje bij Kong als ballentester???