Dansend door het leven gaan. Dat lijkt mij wel wat. Lekker lichtvoetig, swingende heupjes. Ik heb stiekem ook het idee dat ik er best goed in ben, dansen bedoel ik…
Elke ochtend dans ik om baasjes voeten heen richting het uitlaatterrein. Ik draai rondjes, verlaat met vier voeten tegelijkertijd de stoeptegels en schud mijn bevallige billetjes. Het leven is heerlijk, het leven is goed.
Baasje loopt weer naast mij, zoals ze altijd heeft gedaan. Ze is nog wat traag, haar ene been trekt een beetje en het lijkt of haar voeten de grond niet helemaal raken. Maar dat mag de pret niet drukken. We zijn weer samen op stap en dat is het allerbelangrijkst.
Ik mocht dan een beetje mopperig zijn vorige week, omdat mijn schema in de war lag en ik steeds op stap moest met de jongste pup van mijn baasje. Deze week ben ik weer mijn oude zelf. Sterker nog, ik voel mij beter dan nooit te voren. Het weer is prachtig. Precies mijn temperatuurtje. 6 graden, zon en droog.
En op één of andere manier werkt mijn buikje ook mee. Ik heb al een week niet gespuugd. Voor mij een hele prestatie. Mijn eten is binnen gebleven en zo waar, ik begin langzamerhand een paar pondjes aan te komen. Dan denk je misschien, voor het dansen niet zo handig om een kilootje erbij te hebben, maar ik kan het hebben, al zeg ik het zelf.
Als baasje de volumeknop naar rechts draait, spring ik op mijn achterpoten de kamer rond. Het is een zomers liedje. Baas gilt de teksten door de woonkamer en hupst op haar ene been. Ook zij heeft een goede week of in ieder geval een goede dag. Misschien komt het omdat ze jarig is, of omdat de jongste jarig is. Het maakt mij niet uit, ik hups vrolijk mee en als we later op de dag in de Soesterduinen even struinen, dans ik zelfs in de waterplassen rond. De modder vliegt alle kanten op, kwijl hangt aan mijn wangen en mijn oren flappen van links naar rechts.
Dansend door het leven, met een luchtig hart en een grijns op je gezicht. Dat zouden we vaker moeten doen…
0 reacties