Aan mijn twee oren mankeer ik niets. Over het algemeen ben ik ook heel gezeglijk. Ik doe wat mijn baasje vraagt en mijn baasje luistert ook naar mij. De boxerbananen die zo wereld beroemd zijn, heb ik meestal niet in mijn oren zitten. Misschien komt het doordat ik geen fruit Lees meer…
Ik hou er van om het huis een beetje “eigen” te maken, een beetje naar mijn smaak in te richten. Zo heb ik de bijzettafels van rechthoekig naar rond geknaagd. Staat echt veel beter en je stoot je minder hard aan ronde hoeken. Dus ik heb ook nog een bijdrage Lees meer…
Al een paar weekjes haal ik Saar op in de ochtend. Haar baasje had een ongelukje gehad met sporten en kan even niet zo goed uit de voeten. Zielig voor hem, maar een kans voor Saar en mij. Ik neem haar dan mee naar het uitlaatterrein om onze vrienden van Lees meer…
Mijn gezin bestaat uit grote baas, het echte Baasje en twee van die smurfen met aanhang, zoals ze dat zeggen. Die smurfen zijn de kinderen van de bazen. Nou ja, kinderen, ze steken met kop en schouders boven mijn baasje uit. Ze wonen ook niet altijd thuis, sterker nog, ze Lees meer…
“Psssttt Droppie, hé Drop, mag ik je wat vragen?” Ik zit bij de boxerclub te wachten op mijn beurt bij behendigheid. Naast mij zit Daya, een geel teefje, net iets jonger dan dat ik ben. Ze is een beetje terughoudend naar zowel mensen als naar andere honden. Maar wij hebben Lees meer…
Zoals jullie wellicht weten, ontmoet ik met enige regelmaat Saar op de brug. Saar, de bruine labrador. Meestal staat zij te wachten op mij, turend over het water, op zoek naar een glimp van mijn mooie boxerlijf. En op de brug snuffelen we, kussen we en likken we, totdat we Lees meer…
Mijn baasje is mijn alles. Ik heb dat vast wel eens verteld. Waar zij gaat, ga ik ook, het maakt mij niet uit waarheen. Als het gezin de trap af loopt, Grote baas voorop, jongste kind er achter en mijn baasje als laatste, dan kijk ik om de eerste twee Lees meer…
Er zijn momenten dat ik even met de grote baas moet praten. Gewoon als mannen onder elkaar. En vandaag heb ik een vraag voor mijn mannelijke baas. Dus we lopen samen over het uitlaatterrein. Een momentje voor onszelf. Baas, zeg ik tegen hem, baas, hoe zit dat met het vrouwelijke Lees meer…
Die tas, die grote gele boodschappentas. Ik weet niet, maar ik krijg altijd de kriebels van die tas. Niet altijd natuurlijk. Dat is overdreven. Ik heb geen problemen met de tas op het moment dat de tas leeg is en in de kast ligt. De tas is ook geen probleem Lees meer…
“Kom Droppie, stap in je zwemvest”. Ik kijk mijn baasje bevreemd aan. Op de camping waar we staan met de tent is geen water te bekennen. In elke sloot waar ik in gesprongen ben, de afgelopen paar dagen, staat het water hooguit tot mijn enkels. Daar heb ik geen zwemvest Lees meer…