Levenslessen van een senior

Max is de senior van de boxerclub. Met zijn bijna negen jaar heeft hij behoorlijk wat levenservaring. En die ervaring deelt hij graag met Drop. Dus vandaag geen verhaal van de belevenissen van een puber, maar een interview met Max ter Balderbusse.

“Drop, luister jongen, luister en leer. Dat maakt je leven een stuk eenvoudiger. Wij, boxers, zijn op de wereld gezet om die tweevoeters die ze mensen noemen, te begeleiden door bepaalde levensfases heen. Heb je al door dat ze lang blijven leven, die mensen? Veel langer dan wij? Dat komt omdat ze trage leerlingen zijn. Het duurt gewoon een hele tijd voordat ze opgegroeid zijn. Wij worden veel sneller volwassen, gaan sneller door al die fases heen. Wij zijn slimmer dan zij. En daarom, daarom Drop, zijn wij er, om de mens te helpen.

Laat ik een voorbeeld geven, mijn jongen. Mensen weten vaak niet wat ze willen, dus jij moet ze helpen om de goede keuze te maken. Laatst liep ik met mijn vrouwtje in de Soesterduinen. Zo’n heerlijk overzichtelijk losloopgebied, waar ik het wel aandurf om mijn vrouwtje los te laten. Daar kan ze, zonder gevaar, een poosje rondstruinen, zonder onder een auto te komen, zonder verstrikt te raken in boodschappentassen, zonder dat ze struikelt over wegwerkzaamheden, bekabeling of andere dingen waar ze niet op let. Die Soesterduinen, Drop, daar moet jij je vrouwtje ook meer naar toe nemen. Dat geeft je rust.

Enfin, we waren dus in de Soesterduinen, mijn vrouwtje en ik. En ik had haar net van de riem gehaald, toen ik aan de rand van de duinen iets verdachts zag. En ook al laat je je vrouwtje los, dan nog is het je taak, Drop, om goed op te letten. Ik zag dus iets verdachts aan de rand van de duinen. Een kleed, met zo’n minimens erop. Zo’n drie turven hoog klein ding, zonder een hond in de buurt. En dat kan natuurlijk niet. Zo’n klein kind heeft een hond nodig om veilig te blijven. Dus ik kijk naar mijn vrouwtje en weet dat ze het even gaat redden zonder mij. Ik heb haar tenslotte goed getraind. Ik kijk nog een keer en trek dan een sprintje. Op volle snelheid ren ik richting het kleine ding op het kleed. Ik dacht nog maar aan één ding. Gevaar! Gevaar, omdat ze daar alleen zit. Gevaar, omdat er geen andere honden bij zijn en gevaar omdat de volwassenen iets verder op stonden te kletsen, zonder het gevaar op te merken.

Terwijl ik op hoge snelheid door het mulle zand vlieg, roept mijn baasje “HIER, MAX, HIER”. Dan kan ik dus twee dingen doen. Stoppen, omdraaien en terug gaan naar mijn vrouwtje. Klink logisch , hè Drop, maar dat is het dus niet. Want ik stop niet, ik draai mij niet om, sterker nog, ik doe er nog een schepje boven op. En dan zie je dat mijn vrouwtje, in ene, ook het gevaar ziet. (En dus de juiste keuze maakt) Want in plaats van dat mijn vrouwtje blijft stilstaan en wil dat ik naar haar toe kom, gaat zij ook rennen. Achter mij aan. Terwijl ik versnel, versnelt mijn baasje ook. Op zo’n moment heb ik haar dus geholpen met de juiste keuze maken. De juiste keuze is namelijk niet om mij terug te roepen, maar juist achter mij aan te gaan en te kijken hoe we samen het gevaar kunnen oplossen.

Als ik bij het kleed beland, met mijn grote tong over de wang van het kleine meisje ga om haar gerust te stellen, hoor ik mijn vrouwtje dan ook zeggen; ‘Goed zo, Max, braaf, zachtjes doen, je hebt goed op haar gepast.’ Waarnaar ik mij dan omdraai en met mijn vrouwtje mee wandel.

Dus help je vrouwtje om de juiste keuze te maken, Drop. Luister naar je zelf, dan krijg je je vrouwtje gewoon met je mee. Daar leert zij weer van.

Enne, als ze meerdere keren hetzelfde tegen je zegt: bv NEE, NEE, NEE, NEE, dan denkt ze sneller dan dat ze kan praten. Het betekent meestal zoiets als NEEm maar, ik eet wel iets anders of NEEm maar mee, ik was er toch niet aangehecht..