Waar is dat feestje?

“Drop, binnenkort word je drie jaar. En dat willen we natuurlijk vieren. Heb je al ideeën voor een fantastisch verjaardagsfuif?” Dat was de vraag van mijn baasje een maandje geleden. En natuurlijk wil ik een feestje en leuke dingen doen. Tenslotte word ik niet elke dag drie. Dus… ik wil naar het bos of toch naar het strand? Misschien wel naar een speeltuin of zwemmen? Ahhhh, er is zoveel keus en ik vind alles leuk, kan ik niet gewoon alles doen op mijn verjaardag?

En dan is het zover, dit weekend ben ik jarig. Vol spanning zit ik te wachten op de plannen van de baas. Ze zou het toch niet vergeten zijn? Met al dat drukke gedoe op haar werk en andere zaken waar ze zich mee bezig houdt. Ze zou het toch niet per ongeluk vergeten zijn omdat ze het niet goed heeft opgeschreven in haar agenda? Ze zou mijn verjaardag toch niet vergeten zijn? Ik, de belangrijkste liefdesbron in haar leven? Haar enige, liefste, charmantste, knapste boxer die ze heeft?

Na een luie ochtend met wat gerommel in de tuin klinken dan eindelijk de verlossende woorden; “Ga je mee, feestvarken? We vieren je verjaardag. Met honderden honden in een pretpark. Dit ga je leuk vinden!!”

Het is prachtig weer voor een dagje uit. We belanden in de rij voor de toegang. Wel 50 herders, husky’s en andere honden staan hijgend te wachten. “Tja, Drop, dat is met elk pretpark zo. Eerst je toegangsticket laten zien en dan pas naar binnen.” Dus ik overhandig mijn paspoort aan een Witjas, ze kijkt, ze snuffelt aan mij, ze knijpt in mijn knietjes en luistert naar mijn krachtige hartslag. “Wat een mooie boxer en in topconditie!” Zo mijn dag kan niet meer stuk. Ik ben binnen met het eerste compliment al in mijn rugzak. De startvlag wordt gezwaaid en samen met Djazzy van de boxerclub die ook dit weekend jarig is, duiken we het pretpark in. Eerst zwoegen door het mulle zand van het strandje. Samen met baasje tijger ik onder een net door om daarna een nat pak te halen in het meer. Omdat baasje bang is haar tepeltjes nat te maken plons ik nog een keertje extra hard door het water. Leuk hé baasje!

Dan volgt er een route over het strand, door het bos en door elke sloot die op dit terrein ligt. Erop, erover, eraf en eronder. De blub zit zelfs in de neusgaten van mijn baasje. Van mijn witte sokjes is niet meer te zien. We helpen elkaar als het nodig is. Ik sleur mijn baasje de kant op, als een slootrand weer te stijl is om uit te klimmen. Zij tilt mij op als een hindernis te hoog is. We gaan zelfs samen over de schutting, door tunnels en hordes. En zodra baasje op de grond terecht komt om ergens onderdoor te kruipen, stort ik mij enthousiast op haar lijf om haar nog platter te drukker.

Vijftien hindernissen verder, omgeven door rioollucht, zweet en zonnebrandcrème naderen we de finish. We hebben er ruim twee uur over gedaan oftewel optimaal genoten van elke obstakel en speeltoestel wat we tegen kwamen. Voordat we een sprintje trekken richting de uitgang hang ik nog even in mijn baasjes schoenen om maar aan te geven dat we hier best kunnen blijven wonen. Wat een feest, wat een verjaardag en op de koop toe nog een traktatie voor thuis en een medaille!

Deze trotse hond heeft samen met Djazzy de eer van de boxers weer verdedigd. We hebben het overleefd. The Dog Survival Zeewolde.

Met alle ramen open zijn we naar huis gereden. De stank is niet te harden maar wat hebben we genoten van de samenwerking en de liefde tussen boxer en mens. Een verjaardag om nooit te vergeten.