Vergaderen

Mijn baasje bemoeit zich met van alles. Met mij, met haar gezin, met haar werk en in haar spaarzame vrije tijd ook met anderen. Dat laatste noemt ze vrijwilligerswerk. Of al die andere bemoeienissen niet vrijwillig gebeuren, denk ik dan..

In ieder geval, haar vrijwilligerswerk bestaat uit praten, overleggen, nog meer praten en vooral veel praten. Zo zit mijn baasje in het bestuur van een armoede fonds. Eén keer per maand treft ze de andere bestuursleden. Over honden wordt er niet gesproken op deze avond, wel over saneringskredieten, herstructureringsfondsen en ontwikkelopdrachten. Om het nog enigszins te verteren, eten ze een broodje kroket erbij.

Mijn baasje is ook betrokken bij het bestuur van een kunstroute. Daar aan tafel is de toon al een stuk luchtiger. Natuurlijk gaat het over geld maar vooral over mooie dingen. Kunst met een grote K wat dan tentoongesteld gaat worden aan bewonderaars. Het onderwerp “hond” is wel taboe tijdens deze overleggen, hoewel er een medeboxereigenaar in het bestuur zit. Nee, over honden wordt niet gesproken, dan raken ze namelijk niet uitgepraat.

Maar dan, de bestuursvergadering van Boxer Kringgroep Utrecht. Daar bemoeit mijn baasje zich ook tegen aan. Zo’n bestuursvergadering is pas echt andere koek. Natuurlijk is er een agenda met punt 1; welkom/opening. Dat punt duurt minstens een kwartier! De vergadering is bij één van de bestuursleden thuis. Die heeft uiteraard een boxer. Eén van de andere bestuursleden heeft ook nog haar twee boxers mee genomen. Dat kwam beter uit met de planning. Voordat we kunnen starten, moeten dus eerst de honden worden verwelkomd. Binnen een minuut heeft de secretaris al zwarte poten op haar witte vestje staan. De voorzitter heeft een teennagelkras in haar hals en de penningmeester is dan al de tel kwijt van de keren dat hij NEE heeft moeten zeggen. Informeren naar elkaar gezondheid, daar is geen sprake van. De honden eisen alle aandacht op.

Dan zijn ze bij punt 2 aanbeland: ‘ingekomen stukken’. Hond 1 heeft een piepbeest gevonden en kauwt ritmisch een heel liedje bij elkaar. Waardoor elke andere vorm van geluid overstemt wordt. Hond 2 verzamelt al het speelgoed en legt ze stuk voor stuk op tafel. De agenda, notulen en aantekeningen worden bedolven onder kwijl, modder en boxerhaar.

Hond 3 doet een goede poging om de televisie aan te zetten door de afstandsbediening af te likken. En weer roept de penningmeester “NEE”.

Naar binnen, naar buiten, naar binnen, naar buiten. Een portier is ingehuurd om de achterdeur naar de tuin op verzoek van de honden te openen en te sluiten. Kou trekt door het huis, terwijl de wangen van de bestuursleden steeds roder en roder worden van opwinding. Dan wordt de knoop doorgehakt. De honden gaan naar binnen, ieder op een eigen kleedje. We komen ondertussen aan bij punt 4 op de agenda; verdeling van taken. Hond 1 verruilt van plaats met hond 2, terwijl hond 3 zijn charmes en dus ook zijn geluid in de strijd gooit om bij hond 1 in de mand te mogen liggen. De grote wisseltruc is begonnen.

Als langzaam het einde van de agenda in zicht komt, liggen de honden op schoot van de bestuursleden. Met ruim 30 kilo wiebelend vlees met botten, hebben de boxers zich geparkeerd met hun hoofd op tafel en hun billen op de bovenbenen van de voorzitter, secretaris en penningmeester. Staartjes zachtjes wiebelend langs de poten van de keukenstoel. De bril op het hoofd van de secretaris heeft kledders kwijl op de glazen zitten. De voorzitter is begonnen met het tellen van de blauwe plekken, schrammen en krassen op haar boezem en de penningmeester, die zegt nog steeds NEE, terwijl zijn eigen hond zachtjes op het oor van een soortgenoot kauwt.

Het wordt vast weer een mooi bestuurlijk jaar voor de Boxer Kringgroep Utrecht.