Als een echte boxer volg ik mijn baasje op de voet, niet omdat ik nieuwsgierig ben hoor, ik wil gewoon graag weten wat er aan de hand is. Of ze nu naar de keuken, de schuur of naar het toilet gaat, ik ga mee. Is de deur op een kiertje open, dan steek ik mijn neus ertussen totdat ik volledig zicht heb. Is de deur helemaal dicht, dan klop ik aan. Gewoon met mijn poot tegen het glas of het hout. Dat snappen ze meestal wel, ik wil er dan bij. Nee, dat heeft niets met nieuwsgierigheid te maken hoor, ik wil gewoon dingen weten.
Mijn baasje ziet dat alleen anders. Zij noemt mij een nieuwsgierig Aagje. Nou zeg ik je… ik ben niet nieuwsgierig, en al zeker geen Aagje. Ik wil gewoon alles weten.
Zo was ik gisteren aan de klus bij het jongste puppenkind van mijn baasje. Er moest een kast in elkaar worden geklust en mijn baasje zou een handje helpen. En ik.. ik wilde natuurlijk alleen maar weten of het allemaal goed ging. Nou, het kostte bijna mijn neus toen ik mijn snoet in de gereedschapskist had gestoken. Met donder en geraas kreeg ik de deksel op mijn delicate snuiforgaan. Al het pas gelegde laminaat heb ik er bijna uitgetrapt. Zo erg schrok ik van de klap op mijn neus. “Moet je maar niet zo nieuwsgierig zijn Droppie” zei mijn baasje, toen ze klaar was met lachen. “Eigen schuld, dikke neus”. Tja, daar stond ik dan te bibberen als een juffershondje. Weinig stoerigheid meer over.
‘s Middags liep ik met mijn baasje over de markt. Even wat boodschappen doen. Mijn neus gaat dan alle kanten op. Ik ruik de notenboer, de viskraam, de bakker en de slager. Het liefst ga ik bij alle kraampjes langs om de waren te keuren, maar ook dat vindt mijn baasje niet goed. Ze is ook zo moeilijk. Uiteindelijk belandde we bij de bloemenman. Heerlijke kerstbomengeur, prachtige bloemen en de laatste buitenplantjes stonden uitgestald op straat. Mijn baasje was op zoek naar een kerst attentie voor de buurvrouw en ik, ik stak mijn snufferd natuurlijk overal in. Tussen al dat prachtige groen zag ik iets glinsteren wat ik nog nooit eerder had gezien of geroken. Het leek op een bal met een armzalig sprietje eraan. Een kerstbal met gouden glitters waar een bordje bij stond dat je het wel regelmatig water moest geven om de bloem te laten bloeien. Die glitters, ik was er werkelijk door gefascineerd.
Ik zag er geen bloem in, maar wel de balvorm. Nog even ruiken en even duwen totdat baasje begon te brommen; “niet doen Drop. Blijf van de Amaryllis af” Ik had geen idee wat ze bedoelde en keek onschuldig mijn baasje aan. Opnieuw, voor de tweede keer die dag, schoot mijn baasje in de lach toen ze mijn neus zag. Ik had blijkbaar gouden glitters op mijn dopneus en mijn wangen zitten. Ze roken niet lekker en ik voelde een nies opkomen. “Dat komt ervan Drop, als je je neus in andermans zaken stopt. Nieuwsgierig Aagje.”
Voor de rest van de dag heb ik mijn hersenen naar buiten geniest. De kriebel zat flink diep. En de gouden glitters, tja, die combineerde goed met mijn zwarte stippen op mijn witte wangen. En mijn baasje maar lachen. Heeft ze dan nooit medelijden met mij?
0 reacties