“Drop, hebben jouw baasjes ook last van de voorjaarsschoonmaak?” Ik zit naast Missy, één van de hoopersmeiden. Ze is jong, ze is knap maar vandaag heeft ze walletjes onder haar ogen. Voorjaarsschoonmaak, vraag ik haar, ja dat ken ik wel. Momenteel zijn mijn baasjes de muren aan het witten en daardoor staat het hele huis op z’n kop. Bedoel je dat? “Ja precies, Drop. Ook bij mij thuis moest alles fris en fruitig worden gemaakt. En tot overmaat van ramp wilden de dames in het huis weer eens een ander interieurtje. Dus de bank ging van links naar rechts, de stoel ging van de achterkamer naar de voorkamer en salontafel werd overdwars neergezet. Zonder overleg met mij! En het ergste, mijn bench werd verplaatst. Mijn bench, mijn slaapplek, die zo perfect gesitueerd was. Met uitzicht op de gang en de keuken. Zichtlijnen zijn heel belangrijk voor mij want tenslotte moet ik toch alles in de gaten houden. Ja toch, Drop?”
Snap ik, zeg ik, ik heb mijn mand ook het liefst op de vaste plek tussen de keuken en de kamer in. Dan heb ik overzicht en zie ik in oogopslag wat er gebeurt in huis. Dat is belangrijk. Maar wat gebeurde er dan bij jouw thuis? Want eerlijk gezegd zie je eruit alsof je een nachtje niet geslapen hebt. En nu ik het eens goed bekijk, zo zien je baasjes er ook uit. Dezelfde wallen. Wat hebben jullie toch gedaan vannacht? Feestje gehouden?
“Was dat maar waar Drop. Geen feest, niets van dat alles. Nee, ze waren druk bezig, mijn baasjes, met het verplaatsen van het meubilair en zo. En weet je waar mijn bench werd neergezet? Achter de bank, naast de muur. Gewoon weggestopt in een hoekje. Geen uitzicht, geen zichtlijnen, niets om in de gaten te houden. Dan staat de bench lekker uit het zicht zei mijn vrouwtje. Dan staat dat lelijke ding niet in de weg. Ik zeg het je Drop, mijn slaapplek werd gewoon weggemoffeld in een hoekje. Ik werd weggemoffeld in een hoekje. Ik, de belangrijkste hond in het huis, de enige hond in huis, ik, het focuspunt van alle aandacht in dit huis werd zomaar weggestopt achter de bank.”
Wat heb je gedaan Missy? Geprotesteerd? “Nou… ik heb eerst gedaan alsof het mij niets kon schelen. Ik ging gewoon naar bed, net als elke avond. En daar lag ik in de bench, te staren naar de muur. En de ultieme wraak schoot zomaar naar binnen. Toen de baasjes in diepe slaap waren, zo rond half 2 ‘s nachts, ben ik gaan blaffen, niet een beetje, nee, voluit. Al gauw stond het puppenkind naast mijn bench. Normaal als ik blaf, dan heb ik pijn in mijn buik en dan moet ik naar buiten. Nu had ik nergens last van behalve van een verkeerd geplaatste bench maar dat werd natuurlijk niet direct begrepen. Zo stonden we samen om kwart voor 2 buiten op de stoep. Zij, met haar voeten in de pantoffels en een badjas om haar schouders, en ik stuiterend door de straat op zoek naar een lekker ruikend plantje.
Het duurde niet lang of ik werd terug in de bench gezet. Ik heb een half uurtje gewacht, totdat iedereen weer sliep. Het was zo tegen half drie. Toen heb ik opnieuw de boel bij elkaar geblaft. En weer stond puppenkind naast mij. Haar humeur werd er niet beter op. En ook de grote baas, die bruut gewekt was door het puppenkind, kon niet lachen om mijn geblaf. Ik denk dat de bench niet goed staat, durfde het puppenkind nog te zeggen. En ik blafte terug, niet denken, ik weet het zeker. Baasje en puppenkind deden nog een poging om mij rustig te krijgen. Ik hield opnieuw keurig mijn mond, een half uurtje, en net toen de baasjes in hun tweede remslaap waren, ben ik weer begonnen met herrie maken. Deze keer hadden ze het begrepen. Dus om half vier ‘s nachts werd de bank weer op de vaste plek terug gezet. De stoel werd van de voorkamer weer naar achteren geplaatst. De tafel werd weer terug gesleept naar de oorspronkelijke positie en als klap op de vuurpijl werd mijn bench weer op mijn favoriete plekje neergezet.
Zonder iets te zeggen ben ik op mijn slaapplek gaan liggen. Nog voordat mijn baasjes klaar waren met het herinrichten van de woonkamer snurkte ik zo luid dat de glazen op het dressoir gingen trillen. Ik denk dat ze de boodschap hebben begrepen, hoor Drop. Ze weten nu wel beter dan mij weg te stoppen in een hoekje.”
0 reacties