De geluksvogel

Een geluksvogel, zo voel ik mij echt deze week. Ik weet niet waarom maar het geluk was aan mijn zijde. En ik heb er van genoten.

Het begon bij een controle bij de Witjassen. Waar ik een week of twee geleden echt niet naar binnen wilde lopen en mij verstopte achter het baasje, was ik nu blij om de jonge dames te zien want ik had de koekjestrommel ontdekt. En als ik lief kijk, krijg ik zomaar een koekje, of twee, of drie. Ook van de opperwitjas. Die heeft de lekkerste en terwijl ik het koekje naar binnen werkte kwam het verlossende woord dat ik geen pillen meer hoef te slikken en dat ik alles weer mag wat ik voorheen deed. En dat terwijl ze vorige week nog zei dat het nog wel twee weekjes zou duren voordat mijn buikwond dicht zou zijn. Ach, ik ben jong en dat zal vast geholpen hebben. Tja, dan voel je je wel een geluksvogel als baasje dan rechtstreeks naar het strand rijdt om mijn hernieuwde vrijheid te vieren.

Over strand gesproken, ik ben deze week al drie keer om 7 uur ‘s ochtends op het strand geweest. Zomaar, omdat het kan. Hoe leuk is dat. En weet je wat ik daar ben tegen gekomen? Een zeemeermin! Echt waar. Ik had mijn wandeling er al op zitten. Met mijn natte lijf met hier en daar zandkorrels geplakt op mijn velletje liep ik in de branding richting de uitgang toen ik zomaar een dame uit de zee richting het strand zag lopen. Ze was poedeltje naakt. Ik had haar niet het water in zien gaan, dus kon ze niet anders dan uit zee komen, waar de zeemeerminnen wonen. En weet je wat ze deed? Ze knuffelde mij met haar natte blote lijf, ze drukte mijn natte blote lijf tegen haar benen aan. Ze zwaaide mij uit en riep dat ze mij graag nog een keertje wilde zien. Nou, als dat geen geluksmoment is…

Een ander, klein geluksmomentje was er afgelopen donderdag. Mijn nieuwe speelmaatje voor tussen de middag kwam mij voor het eerst halen. Het wandelrondje was niet groot want de temperatuur steeg al gauw boven de 25 graden. Ik heb wel ontdekt dat hij kan voetballen. Hoe leuk is dat! Dus ik heb mijn grootste bal meegenomen en hem verleid tot balletje trap. Bij thuiskomst heeft hij heerlijk mijn lunch in mijn voerbak gedaan. Wat hij niet wist, en ik ging het hem zeker niet vertellen, dat mijn grote baas mij ook al lunch had gegeven. Nee, ik heb een uitgestreken snoet opgezet en heerlijk een tweede lunch naar binnen gewerkt. Geluksvogel die ik ben. Mijn baasje kwam er ‘s avonds natuurlijk achter, maar om mij nou geen avondeten te geven, ging haar ook een beetje te ver, dus ik ging met een volle buik en vier maaltijden verder, heerlijk naar bed.

De week was er kermis in het dorp. Wat een drukte. Het leek wel of alle inwoners van ons dorpje de hele week in de olifantjes zaten, door het spookhuis liepen en onderste boven in een soort van hijskraan hingen. Vanuit ons huis kon je zo horen gillen. Nou had ik zelf niet zo’n behoefte om ergens in te gaan zitten, liggen of draaien, maar de mensenmenigte vond ik wel aantrekkelijk. Dus dan maar over de kermis lopen en zorgen dat de aandacht naar mij uit zou gaan. Zorgvuldig had ik thuis mijn speelgoed bekeken. Ging ik met mijn grote bal naar de kermis, met mijn nieuwe pluche knuffel of toch maar met een grote stok. Waar zou ik het meest mee opvallen voor het beste resultaat? Het werd formaatje skippybal waar ik trots mee door het dorp heb geparadeerd. De kermis was in ene niet meer in trek. Deze geluksvogel kreeg volop aandacht. Ze vonden mijn stoer, lief, sterk, geweldig, fantastisch, en heel bijzonder. Je snapt dat ik echt nog niet naar huis wilde na een uurtje dorpspleinknuffels. Dat begreep mijn baasje ook dus ik heb vier avonden rondgestruind tussen de feestgangers. Tja, hoeveel geluk kan je hebben.