Waar herken je een boxer aan? Natuurlijk aan onze karakteristieke kop maar zeker ook aan onze prachtige boxerbillen. Ik heb er wel eens eerder over geschreven. Onder andere dat mijn baasje niets liever doet dan kijken naar mijn billen. En in knijpen, dat ook, jammer genoeg. Ik laat ook vaak mijn billen zien want ik loop meestal net een metertje voor mijn baasje uit. Niet omdat ik per se voorop wil lopen maar ik gun mijn baasje het prachtige uitzicht op mijn derrière. En speciaal voor haar doe ik dan ook nog mijn Charlie Chaplin loopje. Ik schud dan extra met mijn kontje door mijn poten naar buiten te zetten tijdens het lopen. Uiterst charmant, al zeg ik het zelf.
Zo ook deze week. Een gewone zaterdagochtend. Ik had eerst mijn baasje afgelebberd op de stoel om haar weer welkom te heten in de huiskamer. Op één of andere manier ben ik toch elke keer weer blij dat ze van boven uit het huis naar beneden is gekomen. In ieder geval, na het aflebberen, gingen we samen naar buiten voor onze eerste wandeling van de dag. Bij de eerste beste boom, stak ik mijn pootje in de lucht, een krachtige straal en een diepe zucht van mijn kant. Tot zover niets aan de hand. Maar na tien passen hield de baas halt. “Stop eens even Drop, ik zie wat vreemds”. Ik keek nog om mij heen om te kijken wat ze zou bedoelen. Ik zag en rook niets anders dan anders. We liepen ook dezelfde weg als gisteren dus wat zou er aan de hand kunnen zijn? Ik zette langzaam de pas er weer in. Baasje hield haar hoofd schuin, eerst links, dan rechts. Ik keek nog een keertje achterom. Waar keek ze toch naar? Had ik soms iets van haar aan of zo?
“Je moet toch echt even stoppen Drop, want er zit iets niet goed bij je billen. Of zie ik het soms niet goed. Het lijkt wel of je ene bil groter is dan je andere? Of je er een bult op hebt zitten. Laat mij eens voelen.” Van schrik keek ik nog een keertje achterom en liep prompt tegen een lantaarnpaal op. En nu zag ik het ook. Op mijn bil, aan de rechterkant zat een bult. Niet zomaar een bultje maar echt een grote, langgerekte bobbel. Baasje kneep, wreef, voelde en betastte mijn bibs. Toen schoot ze in de lach. “Het lijkt wel of je een banaan in je kontzak hebt zitten Drop. Wat heb je toch gedaan? Je bent familie geworden van de BloteBillenBavianen. Het is geen gezicht.
En als je dan denkt dat mijn baasje gelijk in de stress schiet en de dierenarts belt, dan kom je toch echt van de koude kermis thuis. Liep ik daar door het dorp en later door het bos met die banaan op mijn bil. Oké, ik had er ook niet echt last van, maar fraai was het niet. Zulke ongelijk boxerbillen. Natuurlijk vroeg ik mij af, wat heb ik aan mijn kont hangen? Sterker nog, hoe kom ik er weer van af? “Ik denk, Drop, dat je gestoken bent door een steekvlieg, een daas of zo iets”, zei baasje tegen mij. Fraai, dacht ik, heb ik dat. Gestoken door een dwaas, precies op mijn bil en blijkbaar zegt mijn lijf dat ik daar een banaanvormige bult op mijn subtiele kontje van moet krijgen.
Mijn baasje heeft het aan iedereen laten zien. En dan bedoel ik ook echt iedereen want het was een feestdag in ons dorp en ik moest mee. Het hele dorp liep buiten langs kraampjes en attracties maar de grote attractie was ik, met mijn BloteBavianenBillen. Ik schaamde mij rot. Heb mij geprobeerd te verstoppen achter elke boom maar nee, niets hielp.
Het is inmiddels zondag. De bult is ietsjes kleiner geworden maar toch nog te groot om fatsoenlijk over straat te kunnen. Met een beetje geluk is het morgen weg. En nu maar hopen dat mijn baasje er geen foto van gemaakt heeft zodat ook de rest van de wereld er naar kan kijken.
0 reacties