Het is dinsdag. Zoals gewoonlijk stiert mijn baasje door het huis heen. Twee telefoons aan haar oren, pannen op het vuur en haar blik gaat steeds heen en weer tussen de macaroni en haar computer. Op dinsdag eten we om half 6 al. De jongste van mijn baasje moet vroeg naar zijn volleybaltraining en baasje en ik gaan samen naar de boxerclub. Uiterlijk half 7 van huis, meestal nog iets eerder gaan we dan samen op pad. “En op een volle maag kan je niet sporten” roept mijn baasje altijd, dus mijn maaltijd lag ook al om 5 uur in mijn bak.
Na het eten is het spullen pakken, mijn trainingsjas, een pot met koffie, mijn favoriete bal en sleutels van het veld. Tenminste, dat is de routine maar vandaag, na het eten, ploft mijn baasje op de bank. “Hè,hè, even niks”, mompelt ze. Ik loop naar haar toe en duw mijn snoet tegen haar handen. Actie, actie, actie, baasje, anders komen we nog te laat. Baasje laat zich op de grond zakken en trekt mij op schoot. “We gaan niet vanavond, Droppie. Er is geen training. John, de trainer heeft afgebeld” Ik kijk mijn baasje aan en kijk daarna naar buiten. Het is prima weer dus dat kan geen reden zijn om niet te gaan.
“Weet je nog dat dit jaar de twee oudste boxers van de club zijn weggevallen? Eerst Apollo en nu, nog niet zo lang geleden Utah? Hun tijd zat er op. Ze hebben alles aan hun baasjes geleerd wat ze konden. Apollo heeft zijn baasje geleerd, dat wat er ook gebeurd, je kan altijd troost vinden in je hond. Hoe moeilijk het leven soms ook is, knuffelen met een boxer zorgt voor rust en leegte in je hoofd zodat je de dag weer beter aan kan. En nu is het Djazzy’s taak om het baasje van Apollo verder te begeleiden in de wereld.
Maar waarom belt de trainer dan af vanavond? Nou, Droppie, ook Utah van John is van ouderdom heen gegaan. Ook haar taak zat er op. En wat heeft ze haar baasjes veel geleerd. Utah heeft haar baasjes geleerd dat je moet genieten tot het eind. Dat liefde in de kleinste dingen zit. En dat liefde gedeeld moet worden, want een hart is groot genoeg voor anderen.
Is dat waarom hij trainer is geworden? Omdat hij zijn liefde met alle boxers wil delen? Omdat zijn hart groot genoeg is voor iedereen? “Ja Drop, zo zou je het kunnen zeggen, maar de boxers van de training gaan niet met John mee naar huis. Die hebben een eigen baasje en daarom, daarom gaan we niet trainen vanavond. Omdat John weer een eigen hondje krijgt. Een kleintje, een puppy, om op te vreten, om mee te knuffelen en om mee te spelen. Vanavond komt ze voor het eerst bij John thuis wonen. Dat is spannend voor iedereen.”
“Kom Drop, over een half uurtje maken we samen een flinke wandeling en als we terug zijn, eten we beschuit met muisjes. Ter ere van Ella, de nieuwste baby van John en van de boxerclub.
Enne Drop, ik ben voorlopig nog niet uitgeleerd dus het is de bedoeling dat jij nog jaren bij mij blijft.”
0 reacties