Mannenweekend

Na al die liefdesperikelen rondom Valentijn en mijn enorme ‘blauwtje’ wat ik heb gelopen bij boxer Famke was ik toe aan een mannenweekend. Gewoon heren onder elkaar. Geen gedoe, geen vragen over hoe ik mij voel of gesprekken over hoe anderen zich voelen. Geen voorzichtige ontmoetingen, de zachte benadering en rekening houdend met alles en iedereen. Nee, gewoon stoere mannen onder elkaar en banjeren maar.

Het was al weer een poosje geleden dat ik uit logeren mocht bij Jan en Coen. De drukke agenda’s van iedereen maakte een afspraak wat ingewikkeld. Maar nu, zomaar spontaan en op kort termijn, werden mijn spullen ingepakt. Kussen mee, voer en mijn bal. Meer heeft deze jongen niet nodig.

Het is vrijdagmiddag. Baas heeft de auto nog niet geparkeerd of ik zwaai al met mijn staart. Het ruikt naar bos, het ruikt naar zand, het ruikt naar Jan en Coen. Ik vlieg de auto uit. Dag baas, dag baas, ik zie je gauw weer. Ik mis je echt wel maar niet nu…

Terwijl baasje terug loopt naar de auto, heb ik mijn poten al op de schouders van Coen gelegd. Even checken of hij nog pindakaas achter zijn oren heeft zitten. Bij Jan parkeer ik achteruit in met mijn billen en laat ik mij kroelen achter mijn oren. Het feest kan beginnen.

Ik neem de heren mee de hei op, zoekend naar wilde zwijnen en wolven. Met mijn neus in de lucht bepaal ik de route. Heuveltje op, heuveltje af, door de drap, de natte grasjes en zandduinen. Bij thuiskomst ligt de grote handdoek al klaar. Even afschrobben om dan heerlijk op het hoogpolig tapijt zo hard te ronken dat het zelfs drie dorpen verderop nog te horen is.

De zaterdag start met een vroege ronde want Jan heeft nog een radioshow in de ochtend. Coen neemt daarna de honneurs waar en neemt mij mee Kootwijkerzand op. De ballen en stokken vliegen om mijn oren. En ik breng alles trouw weer terug. Als Jan weer thuis is, vertrekken we opnieuw, deze keer richting het bos. Aan het einde van de dag zijn we alle drie total loss. Na een goede maaltijd en een laatste ronde in het donker bewaak ik met mijn ogen dicht het fort.

De zondag begint nat, regen, regen en regen. Met petten op en dicht geritste jassen trotseren we de buien. Niets kan de pret drukken. Wij mannen, laten ons niet kennen. In weer en wind gaan we erop uit. Als aan het einde van deze dag mijn baasjes auto komt aanrijden, ben ik blij haar te zien. Ik check bij haar de nieuwe geurtjes en vraag waar ze is geweest. En terwijl zij nog even napraat, trek ik mij alweer terug op het hoogpolig tapijt. Nog even mijn ogen dicht doen.

Thuisgekomen, na mijn maaltijd, knor ik de uurtjes weg. Mijn poten bewegen in de lucht, mijn wangen bollen op en uit mijn binnenste komen droomgeluidjes. De avonturen van dit weekend worden één voor één verwerkt. Het is in ieder geval wel duidelijk, zo’n mannenweekend is heerlijk om alle andere zaken te vergeten. Gauw nog maar een keertje afspreken.