Stuk onbenul

“Mmmm…. Dit stuk onbenul is tegen de achterklep van de auto aangesprongen. Nu een beetje dizzy.

Gelukkig geen hersenschudding… wat er niet is, kan ook niet schudden.

Ho ho, halve pinda zit er in.

Nu pindakaas.

Jammie.”

Dit is de letterlijke tekst uit een appgroep van mijn baasje. Het eerste zinnetje heeft zij getypt. En daarna werd het niet beter… Ik laat het jullie zien om aan te geven hoe er bij mij thuis over mij gedacht wordt. Dat kan toch niet, jongens! En het was niet eens mijn schuld. Vind ik dan. Mijn baasje is zelf een stuk onbenul. Dit is wat er gebeurde en trek dan zelf je conclusie.

Het is een prachtige dag. Bewolkt maar droog, niet te koud en niet te warm. “Kom, we gaan naar de Soesterduinen voor een wandeling”. Mijn baasje staat met haar sleutels in haar handen. Ook grote baas gaat mee. Ik weet van gekkigheid niet hoe snel ik door de achterdeur, door de tuin en door de poortdeur moet sjezen. Soesterduinen staat hoog op mijn lijstje van favoriete wandelplekken. Op het plein achter het huis staat, staat de auto. ‘Tweety’ omdat ie knalgeel is. Mijn baasje loopt richting de achterklep, haar hand gaat naar het knopje om de klep open te doen. Ik neem een aanloopje en spring in volle vaart tegen de auto. Hoofd eerst en daarna 30 kilo goddelijk lijf. Een doffe dreun volgt en ik lig op de grond.

Het is niet de eerste keer dat ik in de auto probeer de springen terwijl de achterklep nog niet volledig open staat. Het is helaas niet de eerste keer dat ik achterover op mijn rug beland nadat ik tegen de dichte achterkant van de Tweety ben gesprongen. Het is ook niet de eerste keer dat mijn baasje meewarig haar hoofd schudt en zich afvraagt of ik misschien een hersenschudding zou kunnen hebben. Het is zeker niet de eerste keer dat zij twijfelt aan mijn verstandelijke vermogens, want een ezel stoot zich niet twee keer aan dezelfde steen. En ik, arme , arme Dropveter, blijkbaar wel.

Om het voor eens en altijd duidelijk te maken… Ja, ik heb hersens, hoop ik, hoewel het bewijs nog niet geleverd is. De oorzaak van het herhaaldelijk springen tegen een dichte auto moet gezocht worden bij mijn baasje. De traagheid van mijn baasje, om precies te zijn. Ze kan mij gewoon niet bij houden. Want anders was die auto allang open geweest als ik de sprong had gemaakt. Of niet dan? Wie is hier de onbenul?