Focus

Al vaker heb ik het hier besproken. Aandacht! Aandacht voor de baas, aandacht voor de commando’s, allemaal belangrijk voor een boxer in de bloei van zijn leven. Elke dinsdag zie ik weer de honden van de gehoorzaamheidsles worstelen met de aandachtsoefeningen. En begrijpelijk hoor, want wij, wij boxers zijn allemansvrienden. Dus zie je op het veld een ander leuk baasje, dan moet hij of zij natuurlijk worden begroet. Het liefst uitbundig en vaak.

Nou heb ik geen gehoorzaamheidslessen meer, hoewel mijn baasje absoluut nog wel wat instructies kan gebruiken, want soms, echt soms, heeft niet ik maar zij de bananen in haar oren. Dat even terzijde, want ik doe hoopers. En natuurlijk is het dan belangrijk om samen te werken met de baas. Dat ik aandacht heb voor haar en haar opdrachten. Dat is nou eenmaal onderdeel van het spel.

Mijn baas vindt het leuk om de moeilijkheidsgraad een beetje op te voeren. “Dat houdt je scherp, Drop, ”zegt ze dan. “Het geeft je een nieuwe uitdaging!” En zo kwam het dat ik afgelopen dinsdag op het hoopersveld stond, zonder baas. Die was namelijk op het naastgelegen veld instructies aan andere baasjes aan het geven. “Hoe kan je dan hooperen” zul je zeggen? ‘Hoe kan je dan aandacht geven aan je baasje, als er een heel hekwerk tussen zit?”

Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik beter hooper zonder mijn baas dan met mijn baasje. Zij leidt mij regelmatig af. Maakt de verkeerde armbeweging, loopt de andere kant op of vergeet simpelweg te zeggen wat ik moet doen. Bar ingewikkeld. Nee, als baasje er niet bij is, en ik samen met de instructeur aan het werk mag, dan gaat het in ene stukken beter. “Hou je aandacht bij de hindernissen, Drop” “Focus, focus,focus!”

Wat is nu het geval, ik ben niet de enige hond op het hoopersveld. We trainen namelijk in duo’s. Dus met twee honden tegelijkertijd, los achter de omheining. En twee baasjes natuurlijk ook. Regelmatig komt er het verzoek van één van de andere hoopersbaasjes of zij mogen trainen samen met mij, Droppie, de enige echte. Niet omdat ik een geweldig voorbeeld bent of zo voorbeeldig luister, nee, omdat ik aandacht heb voor mijn baasje of wie er dan ook met mij traint. Ik val de andere honden niet lastig. Ik loop mijn eigen parcours, ook al schuift Luna haar hele hebben en houden onder mijn neus, ik geef geen kik. Ook al wil Nova af en toe op mij afstuiven, ik negeer alles. Focus, aandacht, ja, dat zijn wel twee begrippen die mij goed omschrijven. En ik word niet boos, dat helpt ook.

Terug naar het verhaal. Ik stond daar dus op het veld, Baasje in geen velden of wegen te zien en 5 meter verderop, ook los, samen met haar baasje, stond Noa. Normaal gesproken zie ik Noa niet staan. Niet omdat ze lelijk is, zeker niet, maar zoals al eerder besproken, ik heb focus op de oefening. Deze eerste oefening ging nog redelijk, hoewel er door de wind een heerlijke geur over het veld werd geblazen. Een geur die mij afleidde, een geur die er voor zorgde dat ik mijn focus heb verlegd. Ik ging nog steeds door alle hindernissen heen, maar wel samen met Noa (Nootje voor intimi) want alle konijnenpootjes op stokkie, wat rook ze lekker deze avond. Ik heb mijn natte neus onder haar staartje gestopt en zo zijn we samen door de hoopers gehuppeld. Terwijl het kwijl uit mijn bakkes liep, deden we samen een “om” een “naast” en een “door”. Wist je dat treintje rijden in een hooperstunnel best ingewikkeld is?

Na afloop vroeg mijn baasje aan de trainer; “Heeft Drop zijn best gedaan? Had hij nog een beetje focus vanavond? “ Het antwoord was “Ja, focus op Noa, zul je bedoelen”. Maar zeg nou zelf, kijk eens even naar de foto bij dit bericht. Is ze niet knap? Ik hoop dat ze dinsdag weer samen met mij door de tunnel gaat…