Zoals jullie weten hou ik er een hele harem op na. Mijn vriendinnen uit het dorp, die ik bijna elke dag zie. Daarnaast heb ik nog vrienden en vriendinnen die ik iets minder vaak zie, maar die ik net zo leuk vind. En, niet te vergeten, mijn maatjes op de boxerclub. Maar naast al die fysieke ontmoetingen heb ik ook nog een penvriendin. Jaja, je leest het goed. Ik heb haar nog nooit ontmoet maar wel geschreven. Ze is knap, aantrekkelijk, jong en heeft een goed gevoel voor humor. Ze woont samen met haar oudere zus en haar baasjes. En, wat heel belangrijk is, zij geeft mij bij tijd en wijlen een mooi inkijkje in haar leven. En daar leer ik van.
Zo heeft Qiana, want zo heet mijn boxerpenvriendinnetje, het regelmatig over de Blik. De Blik krijgt zij van haar oudere zus Evi. Het is een speciale manier van kijken waardoor degene die de Blik ontvangt bevriest en dan bedenkt dat wat men ook in gedachte heeft, het toch maar niet gaat proberen. Met de Blik geef je aan dat je de baas bent. Altijd, overal.
Bij Qiana werkt de Blik heel effectief, zegt ze. Als Evi met haar ogen rolt, doet Qianakruimeltje een stapje terug. Ze laat dan het botje liggen wat ze eigenlijk had willen jatten of gaat dan toch niet op haar zus staan of zitten. Het werkt dus, die Blik want normaal gesproken laat Jaantje zich door niets of niemand tegen houden. Ik, Droppie, ben ook de Blik aan het uitproberen. Ik gebruik mijn Blik vooral bij jonge reutjes die het op mijn harem hebben voorzien. Ik maak mij dan groot, borst uitgezet, hoog op de poten. Ik tik met mijn neus heel lichtjes de desbetreffende hond aan en draai dan mijn kop weg. Neus in de lucht en DE BLIK erachter aan. En het werkt! In ieder geval bij Koda. Een reutje van mijn leeftijd die erg graag achter mijn dames aan gaat. Als ik in de buurt komt, doet hij al een stapje terug. Terwijl ik nooit, echt nooit een robbertje met hem gevochten heb. Ik laat hem alleen mijn Blik zien. Geweldig.
Nu het bij Koda zo goed werkt, heb ik het ook geprobeerd bij Jos. Jos is een een slagje kleiner dan dat ik ben. Een stukje dunner ook. En, o ja, ook net even iets ouder. Hij heeft niet echt interesse in mijn harem maar eist wel het terrein op. Alsof het losloopgebied een verlengde is van zijn eigen tuin. Hij loopt daar rond met een air, een ego. Soms gromt hij even naar mij als ik voorbij loop. Dat vind ik dan weer lastig. Dus ik dacht, ik geef hem de Blik. Dan gaat hij wel dimmen en accepteert hij dat alle teefjes en het terrein toch echt van mij zijn.
Van de week kwam hij aanlopen. Hoog op de poten, neus omhoog. We ontmoetten elkaar halverwege het terrein, precies daar, waar de fiets van mijn baasje stond geparkeerd, bij de boom. Jos kwam van de ene kant. Ik kwam van de andere kant met mijn baasje en mijn harem. Ik dacht, tijd voor de Blik. Met mijn harem achter mij op de brug voelde ik mij heel erg gesterkt. Ik strekte mijn nek. Blies extra lucht in mijn borstkas. Stak mijn neus omhoog en staarde naar Jos. Alles in mij schreeuwde de Blik. Jos zag mij komen. Ik dacht aan Qiaantje die zo vaak de blik had gekregen. En elke keer werkte het weer bij haar. Dus deze Jos, deze Jos kon toch niet immuun zijn voor mijn versie. Ik had toch zo geoefend op Koda.
Ik keek nog een keer naar Jos. Gooide alles uit de kast, ik gaf hem de Blik XXL en wat deed Jos… Hij liep naar mijn baasjes fiets. Snoof een keertje aan de fiets, keek mij aan en tilde toen zijn poot op. Precies over de pedalen liet hij zijn gouden straal schieten. De spetters spatten tegen het frame.
Ik was verbijsterd. Mijn Blik had niet gewerkt. Sterker nog. Jos pieste over mijn baasjes fiets. Mijn fiets dus eigenlijk. Het enige wat ik nog kon doen, was naar de fiets lopen en mijn krachtige hogedrukspuit over het spatbord, de pedalen, het frame en het voorwiel te spuiten. Zo. Daar had hij niet van terug.. toch??
0 reacties