Mijn baasje zit met regelmaat op het smoelenboek. Kijkend naar andere boxers en ook mijn verhalen plaatst ze er op. Onschuldig allemaal. Soms geeft ze commentaar of een duimpje omhoog. Dit keer zag ze een berichtje en zei ze; “Kijk Drop, hier is een meneer die 14 jaar een boxer heeft gehad. Een mooi geel teefje met een zwart masker. Bob heette ze. En ze was zo lief. Nu is Bob er niet meer en deze meneer doet nu een oproepje. Hij wil graag een logeerboxer. Een lieverd waar hij af en toe op mag passen. Hij wil de boxergeluidjes weer horen, hij wil weer geknuffeld worden en aan zijn oren gelebberd. Een nieuwe boxer past niet in zijn leven maar zo af en toe oppassen, dat wil hij wel. Het is niet zo ver hier vandaan Drop. Is het niet wat voor jou? Gewoon wat liefde geven, jezelf zijn en ondertussen heerlijk verwend worden met veel aandacht, knuffels en wandelingen? Mijn baasje kijkt mij met vragende ogen aan
Mmmmm, knuffels kan ik geven, liefde en aandacht ook. En misschien is het helemaal geen gek idee om bij deze meneer af en toe te logeren als mijn baasje weer rare vakantieplannen heeft of een heel druk schema waar ik niet in pas? Dan slaan we twee vliegen in één klap.
Zo gezegd, zo gedaan. Een afspraak was snel gemaakt. “Denk er om Drop, deze meneer heeft drie regels waar je je aan moet houden. Als je dat doet, dan komt het goed. Regel 1; laat de kippen met rust. Niet opjagen en zeker niet opeten. Regel 2; blijf uit de vijver, dus niet zwemmen, niet plonsen en ook niet pootje baden. Regel 3; als je heel vies bent dan niet op het witte tapijt gaan liggen.
Makkie, kippiekakkie, brom ik bij mijzelf. Natuurlijk kan ik mij goed gedragen. Ik gooi al mijn charmes in de strijd en dan komt alles goed. En inderdaad, de eerste kennismaking met de baasjes van Bob liep van een leien dakje. Ik was meer geïnteresseerd in Miep de robotmaaier dan in de kippen en de haan. De vijver, daar bleef ik bij uit de buurt en ik ben heerlijk op de keukenvloer gaan liggen. Ver weg van het mooie witte tapijtje.
En dan was het dit weekend zo ver. Mijn baasjes hadden een feest in Verweggistan. Ik kon niet mee en mocht logeren bij Jan en Coen, de baasjes van Bob. Een weekend lang onverdeelde aandacht van twee heren die al veel te lang een boxer in hun leven hadden gemist. Baasje bracht mij weg.
Nadat de achterklep van de auto was open gegaan, heb ik een sprintje getrokken over het gazon. Jaaaa, Koen, die kende ik nog. Die vond ik de vorige keer ook zo leuk en ik laat hem mijn oren kriebelen, ik lik zijn handen en duw mijn speelgoedkonijn tegen zijn been. Spelen? Ondertussen haalt mijn baasje mijn spullen uit de tas. Bakjes met voer, mijn kleedje en zelfs mijn frisbee heeft ze mee genomen. Dit gaat een goed weekend worden. Ik spring en dans in het rond. Het grasveld is groot, de temperatuur loopt op en dan zie ik Jan, de andere baas. Ik ren naar zijn auto en begroet hem uitbundig. Ik kom bij jou logeren en weet van gekkigheid niet bij wie ik nu moet zijn. Bij Jan, bij Coen of bij mijn baasje. Ik ren heen en weer, ik word steeds warmer, dan zie ik de vijver in mijn ooghoek en voordat baasje of de heren wat kunnen zeggen, sta ik met vier poten in het water, tussen de siervissen. Ahhh, lekker koel!! En ik duw mijn snoetje tussen de waterplanten.
Drop! Mijn baasje brult over het grasveld heen. Drop, eruit. Wat haal je in je hoofd. Weet je nog van de regels? Geen kippen, geen vieze poten op het witte kleed en al zeker niet de vijver in duiken.
Oeps… met gebogen hoofd stap ik voorzichtig uit de vijver. Dag vissies, brom ik nog. En terwijl mijn natte poten door het gras stappen bedenk ik mij; is het logeerweekendje al afgelopen voordat het is begonnen? Op Hoop van zegen duw ik mijn snuitje zachtjes tegen Jan. Sorry. Sorry. Sorry.
Noot van mijn baasje: Drop heeft heerlijk gelogeerd en vrienden voor het leven gemaakt. De vijver heeft hij verder met rust gelaten. De zwarte aarde daarentegen… Op de terugweg viel Drop al in slaap met een glimlach op zijn harige lippen. Wanneer kan hij weer?
0 reacties